OPINIE – In de eerste drie delen van ‘Ons geliefde Palestina’ werd reeds gesproken over de eerste bewoners van Palestina, nl de de Kanaänieten (deel I), de kapitale blunder ‘Balfour verklaring’ en diefstal van Palestijns gebied (deel II) en de overgangsfase (deel III). Het zijn stukken gebaseerd op het artikel van Dr. Moeh’sin Moh’ammed Saalih’ (‘Ons geliefde Palestina’).
Ondertussen mag het wel duidelijk zijn, dat ik steeds bezig ben met het nieuws over Palestina. Zo wordt het nieuws dagelijks gevolgd, wordt wekelijks een aantal artikelen uit Palestina vertaald, is het eerste deel van mijn boek De Palestina Papers uitgebracht en wordt momenteel gewerkt aan deel II (beide zijn verzamelde artikelen en opiniestukken).
De oorlog van 1967
De oorlog van 1967 (bekend als de Arabisch-Israëlische oorlog) heeft het effect gehad dat de West Bank en Gaza werden bezet, net als de Syrische Golanhoogte en het Egyptisch schiereiland. Daaraan gekoppeld werden zo’n 330.000 Palestijnen gedwongen om hun land te verlaten. Tevens zijn vele vluchtelingenkampen opgezet, zelfs in Palestina zelf, om de vele vluchtelingen op te vangen.
Aangezien de bezetters ‘de smaak hadden gekregen’, moedigden dit hun aan om nog meer Palestijns gebied te stelen (annexeren in de media genoemd).
Palestijnen ontvluchtten de oorlogsgebieden en probeerden in ‘meer veilige’ gebieden te komen, zoals Ramallah en Jericho. Volgens de gegevens werd zo’n 70 procent van de West Bank bezet, mede om er illegale nederzettingen te kunnen bouwen. Tevens werd van de Gazastrook zo’n 30 procent ingepikt. Hier zouden ook zo’n 14 nederzettingen opgericht gaan worden.
Door al deze oorlogsdaden werden de Palestijnen beroofd van het recht om terug te keren naar het eigen land. Hiernaast werd toegestaan door de bezetters dat er een grote Joodse emigratie naar Palestina op gang kwam. Dit heeft geresulteerd in bijna 3 miljoen kolonisten die naar Palestina kwamen in de periode 1949 tot 2000.
De bezetters hebben zich vanaf dat moment geconcentreerd op het ‘project’ om Al Quds te transformeren naar een Joodse stad. Er was een bezetting van zo’n 85 procent en nieuwe kolonisten waren van harte welkom. Daarom werd ook steeds vaker geprobeerd om Al Quds-Oost te isoleren van de Islamitische / Arabische wereld. In Al Quds-Oost wonen daarom ook vele Joden. De Westelijke muur van de Al-Aqsa Moskee werd in beslag genomen en wijken in de omgeving werden vernietigd.
De Al-Aqsa Moskee wordt nog dagelijks betreden door niet-moslims met alle problemen van dien en worden moslims ontvoerd vanuit de Moskee. Er zijn vele aanvallen geweest op de Al-Aqsa Moskee door terroristische groeperingen van de bezetter. Volgens gegeven zijn er zo’n 112 aanvallen geweest, waarvan 72 na het Oslo Akkoord (1993). Op 21 augustus 1969 hebben terroristen de Al-Aqsa Moskee in brand gestoken.
Vluchtelingen
Gegevens hebben gemeld dat in 1914 nog geen 65.000 joden in Palestina woonden, waarvan de helft immigranten waren die net voor die tijd naar Palestina verhuisd waren. Daarnaast leefden er bijna 685.000 Arabieren in het land. De machine van verdringing is daarna begonnen met het verdrijven van de Arabische bevolking.
In de periode van 1920 tot 1948 zijn zeker zo’n 750.000 Palestijnen uit hun huizen verdreven en daardoor vluchtelingen van een van de vele kampen geworden. Jan Schnerr heeft gemeld dat de oorlog van 1948 / 1949 resulteerde in een vlucht van 700.000 tot 800.000 Palestijnen uit het land (Nakba).
Er zijn plannen aangedragen door de bezetters, VN en westerse landen om de Palestijnen onder te brengen buiten hun eigen land en dus geboorteland. Deze plannen (ongeveer 245) zijn door de Palestijnen steeds verworpen. Tevens heeft de VN resoluties aangenomen, die steeds door de bezetters met hun machtige westerse vrienden werden geweigerd om uit te voeren. In het geheel zijn ruim 5.000.000 vluchtelingen gedwongen Palestina te verlaten.
Tussen 1949 en 1980 heeft de VN de ‘kwestie Palestina’ als een vluchtelingenkwestie beschouwd. Sinds 1974 werd het recht tot zelfbeschikking en de rechtmatigheid van het gevecht en gewapende opstand van de Palestijnen bevestigd. Tevens heeft de VN gemeld dat het zionisme een vorm van apartheid is. Echter het lot van de vluchtelingen was en wordt nog steeds door het westen genegeerd.
Het Palestijns Verzet
Volgens het artikel van Dr. Moeh’sin Moh’ammed Saalih’ is de periode 1967 tot 1970 een gouden tijd voor het gewapende Palestijns verzet geweest. In eerste instantie ging dat vanaf het gebied van Jordanie, maar dat werd in 1971 verboden. Daarom vertrok het verzet naar Libanon. Maar ook dit duurde niet zo lang, mede door de Libanese Burgeroorlog (1975 – 1990). Vanaf dat moment was het Palestijns gevoel dat ze onderdrukt zouden blijven en accepteerden hun lot zonder verzet. De zionistische vijand zorgde er voor dat de infrastructuur van de PLO werd vernietigd en bezette het zuiden van de Libanon in 1978 en 1982.
Volgens Jan Schnerr ( 22 maart 2014) werd de West Bank tijdens de Zesdaagse Oorlog in 1967 door de bezetter veroverd op Jordanië. Hij gaf aan dat de Groene Lijn de grens is tussen de bezetter en het bezette gebied. Al Quds-Oost en Golanhoogte werden later geannexeerd.
Internationaal gezien werd er gezegd dat de bezetting van tijdelijke aard zou zijn. In de bezette gebieden werd in 1967 militair bestuur ingesteld.
In de periode hierna hebben een aantal volksopstanden plaatsgevonden, Intifada genoemd. In 1987 begon de eerste Intifada en de tweede Intifada vond plaats tussen 2000 en 2005.
(Bronnen: Muslim-Library, Uw Keuze, Overheid, Kenniscentrum Israël Palestina, Khamakar News Agency)
Henny A.J. Kreeft
Onafhankelijke Burger Journalistiek
© Khamakar News Agency / 27.09.2023
Palestine Map 2007 
