GILZE EN RIJEN – In vervolg op het vorige artikel ‘De ‘Grote Spie’ niet voor de kleine man’ is er weer een krantenartikel ‘toegestuurd’ gekomen. De afgelopen weken weer contact gehad met deze en gene. Na een telefoontje met het gemeentehuis bleek dat de persoon die eventueel wat meer kon zeggen, ‘ineens’ voor 4 weken op vakantie was. Bij het archief bleek ongeveer hetzelfde te gebeuren. Daar bleek het ‘scanapparaat’ ook 3 weken op vakantie te zijn.
De media
Maar half september blijkt iedereen weer terug te zijn. Ondertussen ook gesproken met wat leden en / of oud-leden van gemeenteraad en politieke partijen. Ook hier is het opvallend te noemen dat er weinig bewaard is gebleven.
In de media is weinig te vinden, het lokale weekblad bestond in die tijd nog niet, maar staat ook niet echt te trappelen om mee te werken. Daarnaast, de grotere regionale krant, laat helemaal niets van zich horen, niet als je belt, niet als je mailt. Het is te vragen hoe de gemeente de stukken gaat zoeken, als ze toevallig nodig zouden zijn.
Politiek in de jaren 70
Op foto’s van de gemeenteraad van 1972 zijn een aantal oude bekende terug te vinden, zoals P.J.M. de Bekker van Sociaal Appèl. De partij is later met P’70 samen opgegaan in Gemeentebelang. De heer De Bekker was raadslid, koordirigent en amateurkunstenaar. In andere artikelen kan men ook nog huisarts Drs. M.P. van Aardenne (eigen lijst) en ook P.J.M. van der Schoof (hoofd van de school) tegenkomen.
Opvallend in het geheel is dat P’70 en PvdA tegen de sloop van de wijk de Kampstraat zijn geweest, maar dat het niet duidelijk is geweest bij Sociaal Appèl en de lijst van Aardenne. Bij de verkiezingen van 1970 waren 17 zetels te verdelen en kwamen 10 partijen in de raad. Vier jaar later waren dat 12 partijen, waarvan er 11 in de raad kwamen voor 17 zetels.
In het vorige artikel is gesproken over de standpunten van P’70 over de sloop van de Kampstraat. Laatst kwam er een artikeltje van de PvdA binnen met hun standpunten. Het artikel is van 1 april 1976 en het heet ‘Kampstraat Tweekamp-straat’.
De partij gaf in haar persbericht aan dat de Kampstraat nogal in het nieuws heeft gestaan nadat een kraker met vrouw en kind uit het huis waren gezet, waarna het huis onmiddellijk werd gesloopt. De partij gaf aan dat ze niet achter het kraken stonden.
Echter het opvallende aan het bericht was de opmerking dat net voordat de kraker uit het huis was gezet, het college de opdracht had gegeven om de leegstaande woningen inwendig zo te vernielen, dat ze niet meer bewoonbaar zouden zijn. Raadslid van de PvdA, Kees van Wagtendonk, heeft schriftelijke vragen gesteld aan het college en daarbij aangegeven dat de vernielde woningen duidelijke gevolgen zouden hebben voor de nog bewoonbare en bewoonde woningen. Met andere woorden, er werden woningen vernield terwijl andere woningen in de Kampstraat nog steeds bewoonbaar waren.
Het artikel gaat daarna nog in op de ‘geschiedenis’ van de Kampstraat. In april 1949 – de woningen hebben 4 jaar verloederd gestaan – kocht de gemeente voor 12.000 gulden de 12 woningen in de Kampstraat, de zogenaamde Siedlung-woningen. Hierna wordt een aantal gesloopt, waarna er 9 overblijven, die omgebouwd worden tot 21 woningen. Per woning kost de verbouwing 5.333 gulden, waarvan 2.520 gulden premie van het Rijk komt. Het college stemt in met de verbouwing, ook als de premie lager zal uitpakken, want er wordt een behoorlijk aantal woningen verkregen, die behoorlijk goedkoper zullen zijn dan nieuwe te bouwen. Tevens worden later nog verbeteringen doorgevoerd.
Geen Sloopplannen
In geen enkel stuk blijkt op dat moment dat er sloopplannen zouden zijn … totdat jaren later plots het bestemmingsplan ‘De Grote Spie’ op tafel komt, waarmee een bungalowpark moet worden gebouwd. Echter in het bestemmingsplan staat in eerste instantie nadrukkelijk dat naast de bestaande woningen 28 bungalows gebouwd kunnen worden (klasse A).
En dan komt de ‘geruchtenmachine’ op gang, zoals dat de bestaande woningen niet in het plan De Grote Spie passen en als de bestaande woningen zullen blijven staan, het plan niet aantrekkelijk is voor de kopers van de bungalows. En dan ontstaat de splijtzwam: kiezen voor de toekomstige bungalowbewoners (dik geld verdienen) of kiezen voor de woning van de kleine man, de werkende man. Het resultaat is ondertussen duidelijk geworden.
In de stukken die ik nog steeds niet heb ontvangen, wordt gesproken over onteigening. Volgens de site Informatiepunt Leefomgeving betekent onteigenen het ‘ontnemen van grondeigendom in het algemeen belang’. Hierbij zou het dan gaan om het ontwikkelen, gebruiken of beheren van de fysieke leefomgeving. Tevens zou onteigening alleen mogelijk zijn, als 1. er een onteigening belang is; 2. onteigening noodzakelijk is; 3. onteigening urgent is (artikel 11.5 Omgevingswet).
Er wordt gezegd dat onteigening de gedwongen overdracht is van het eigendomsrecht van particulieren aan de overheid. Als simpel persoon zou ik zeggen dat het alleen kan, als het huis of de grond of stallen op de grond eigendom van een particulier is. Voor zover de informatie die nu bekend is, is dat alleen van toepassing bij 1 woning. Deze woning was aangekocht. De andere woningen zouden allemaal huurhuizen zijn geweest. De vraag is dan waarom er steeds wordt gesproken over onteigening, goedgekeurd door college en raad.
Het rijk geeft op haar site aan dat de overheid eerst moet proberen om zaken op een minnelijke manier te verkrijgen, dus te kopen. Lukt de koop niet, dan mag als laatste middel onteigening worden toegepast.
(Bronnen: Informatiepunt Leefomgeving, Wikipedia, PvdA, Kenniscentrum InfoMil, Khamakar News Agency)
Henny A.J. Kreeft
Onafhankelijke Burger Journalistiek
© Khamakar News Agency / 01.09.2023
(Foto © Frans Seelen / Kampstraat in aanbouw 1940)
