OPINIE – Het zogenaamde koloniseringsproject van de bezetter van Palestina is regelmatig door de VN, de EU en door Nederland veroordeeld als ‘illegaal’. In artikel 49 van de vierde Conventie van Genève valt te lezen dat het strikt verboden is voor een bezettende mogendheid om (delen van) de eigen bevolking te vestigen in het door haar bezette gebied. In het Statuut van Rome – oprichtingsverdrag van het Internationaal Strafhof – wordt de vestiging als een oorlogsmisdrijf gekenmerkt. Men kan dus nu de vraag stellen waarom het ‘vrije’ westen – en dus ook Nederland – hier nooit werk van gemaakt heeft.
Verdrag van Genève
Dit verdrag dateert van 12 augustus 1948, geldt vanaf 3 februari 1955 en gaat over de bescherming van burgers in oorlogstijd. Men kan toch niet zeggen dat de genocide op de Palestijnen niet onder dit verdrag zou vallen? Het is een en al oorlog in Gaza, Al Quds en de West Bank. Daarnaast gaat het koloniseringsproject gepaard met meer overtredingen, zoals apartheid, en andere mensenchendingen.
Artikel 49 van het Verdrag spreekt onder meer over
- dat het verboden is om groepen of individuele personen, alsmede deportatie van beschermde personen, gedwongen over te brengen van het bezette gebied naar grondgebied van de bezetter of een ander gebied
- de bezetter mag overgaan tot evacuatie van een bepaalde streek, indien de veiligheid van de bevolking of dwingende militaire redenen dit vereisen. Dit mag niet naar buiten het bezet gebied en de mensen moeten de mogelijkheid hebben om terug te kunnen keren als de oorlog is afgelopen
- de bezetter die de evacuatie uitvoert, draagt zorg voor de beschermde personen, dat de overbrenging, wat hygiëne, gezondheid, veiligheid en voeding betreft, onder bevredigende omstandigheden wordt uitgevoerd en dat leden van een familie niet gescheiden worden
- de bezetter mag niet overgaan tot overbrenging van een gedeelte van haar eigen burgerbevolking naar het door haar bezette gebied
Als er gekeken wordt naar wat er allemaal gebeurt en gebeurd is in Gaza, Al Quds en de West Bank vanaf 1948, gaat de bezetter in tegen alle principes van het verdrag. Maar de VN, EU en dus ook Nederland spreken niet éénmaal over sancties tegen de bezetter. Een aantal pennenlikkers op bepaalde ministeries schrijft af en toe een notitie, mogelijk met onzichtbare inkt, zodat vak K geen stappen hoeft te ondernemen. Waar ligt dan de niet-actie van Nederland? Dat is de vriendschap met de reuze-democratie in het Midden-Oosten, de haat tegen verzetsstrijders, het onvermogen van Nederland, het ‘onvoorwaardelijk’ blijven staan achter een bezetter of schaamte voor wat er gebeurd is in de jaren 40. Doorhalen wat niet van toepassing is.
Anja Meulenbelt schreef op 11 oktober 2006 over de Nederlandse investeringen in de bezetter. In haar artikel werd aangegeven dat 2 Nederlandse bedrijven investeringen hadden gedaan in de illegale nederzettingen (illegaal volgens het Verdrag) op de West Bank. Dit kwam uit een rapport van United Civilians for Peace (UCP) – overigens is deze site niet meer bereikbaar. Ook The Electronic Intifada van 15 november 2006 schrijft hierover. De 2 bedrijven zouden Unilever en Soda-Club International zijn geweest. Daarnaast zijn er nog 25 bedrijven geweest, die producten hebben geïmporteerd uit de bezette gebieden.
Het artikel van Anja Meulenbelt geeft daarnaast aan dat het Internationaal Gerechtshof de nederzettingen illegaal heeft verklaard in 2004. Echter – het zou eens niet waar zijn – gaf BuZa aan dat het bedrijven niet kan verbieden zaken te doen met de illegale nederzettingen. Tevens werd gemeld door BuZa dat de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof dat de muur illegaal is, niet bindend zou zijn. En dus kon Ben Bot – als CDA minister BuZa – gewoon zeggen dat geen Nederlandse bedrijven investeren in de bezette gebieden.
Unilever had op dat moment laten weten dat het bedrijf aan de eigen gedragscode hield en onderzoek deed naar de verplaatsing van het bedrijf. Dat bericht kwam 7 jaar later, gezien een artikel van Mondoweiss op 5 februari 2013. Unilever had laten weten dat het dochterbedrijf Beigel en Beigel geen 2 productielijnen meer exploiteert in de industriële zone van de illegale nederzetting Ariël op de West Bank. Het bericht gaf aan dat de productielijnen zijn overgebracht naar de fabriek van Unilever in Safed achter de zogenoemde Groene Lijn.
Het bedrijf Unilever verdween echter niet uit de spotlights, want in 2000 kocht het bedrijf Ben & Jerry’s, een ijsfabriek, die ijsjes – als Peace Pops – verkoopt met de slogan ‘Peace, Love and Ice Cream’. Het ijsbedrijf was een echt joods bedrijf dat ijs verkocht in onder meer de illegale nederzettingen. Er volgde een rechtszaak tussen de originele staf en Unilever, wat later opgelost zou zijn geworden.
The Rights Forum kwam in september 2021 met een artikel over een lijst van 112 bedrijven, gepubliceerd door de VN in februari 2020, die geen gehoor hebben gegeven om de activiteiten in of ten bate van de illegale nederzettingen te stoppen. Aangegeven werd dat alle 112 bedrijven bewust gekozen hebben om verder te gaan met een rol als profiteur en facilitator van de kolonisering. Daarom kwamen deze bedrijven op de ‘zwarte lijst van de VN’ terecht. De bedrijven zijn onderzocht op een relatie met Europese financiële instellingen. Uit het onderzoek kwam naar voren dat 672 financiële instellingen tussen januari 2018 en mei 2021 ruim 219 miljard euro hebben geïnvesteerd in 50 van de ‘zwarte lijst’. In de groep van 672 zaten 8 Nederlandse financiële instellingen. Volgens de site waren dit ING, ABN Amro, Rabobank, Van Lanschot Kempen, Aegon, NN Group, ABP en PFZW, voor een investeringsbedrag van bijna 9 miljard euro.
Een jaar later – 6 december 2022 – kwam dezelfde site met het volgende bericht en gaf aan dat 9 Nederlandse financiële instellingen in de drie jaar daarvoor (2019 tot augustus 2022) 12.5 miljard euro hebben geïnvesteerd in bedrijven die betrokken waren bij de illigale kolonisering van Palestijns gebied door de bezetter.
Het vreemde van het geheel is dat bedrijven die voorheen in Rusland hadden geïnvesteerd de investeringen hebben beëindigd, mede door de sancties, maar dat dit juist niet gebeurde bij de bezetter van Palestina, die al veel langer bezig is met de bezetting van Palestijns gebied. Ondertussen heeft de bezetter van Palestina het grootste gedeelte van Gaza gebombardeerd en vernietigd, waardoor de Palestijnen van Gaza niet meer terug kunnen naar hun eigen gebied. Dit gaat in tegen alle wetten en fatsoensnormen, zelfs die over oorlog, maar de bezetter trekt zich niets aan van enige vorm van welke internationale wet of afspraak. Bij deze oorlogshandelingen worden de regeringen en bedrijven in de VN, EU – en dus ook Nederland – meegetrokken, meegezogen als ze geen afstand nemen van deze onbeschofte, terroristische handelingen. Dat betekent dat ze mede verantwoordelijk zijn voor wat er gebeurt door de bezetter op Palestijns gebied.
(Bronnen: Overheid, The Electronic Intifada, Anja Meulenbelt, Mondoweiss, RTL Nieuws, VRT News, Rabobank, Boeddhistisch Dagblad, RVO, Solidariteit, Ben & Jerry, Wikipedia, Financial Times, The Rights Forum)
Henny A.J. Kreeft
Onafhankelijke Burger Journalistiek
© Khamakar News Agency / 01.02.2024
