OPINIE – En dan is het eindelijk zo ver: Nederland mag weer los en een hokje rood maken. Gelukkig zijn we dan weer af van die ‘vervelende’ debatten, die totaal niets zeggen en waar meteen scheiding wordt gemaakt in de zogenaamde ‘belangrijke partijen’ en ‘de op opvulling van het papier lijkende partijen’. Het is zo jammer dat de nieuwe partijen en de kleine partijen niet of nauwelijks ruimte krijgen in een debat.
Verkiezingen
In kieskring 7 (Arnhem) staan op de lijst van partijen 24 deelnemers en het is spannend om te beginnen, als men gaat stemmen, om eens naar die lijst te kijken. De volgorde en alles wat met de verkiezingen te maken heeft, is vastgelegd in de Kieswet. Het is al een ‘ellende’ om deze wet door te nemen. Opvallend is dat vele officiële documenten – zoals wetten, maar ook verkiezingsprogramma’s – in een taal zijn geschreven waar je bijna universiteit voor moeten hebben gehad. Meestal is dit het eerste moment dat men afhaakt en ‘geen vertrouwen’ heeft in de politiek. Vind je het gek? Vele stukken zijn gewoon niet te volgen.
Belangrijk voor politieke partijen is dat er een korte samenvatting is van de standpunten, beter nog is gewoon een flyer. Een flyer kan klein zijn, liefst kleiner dan een A4, die makkelijk is om uit te delen en tevens ook makkelijk om door te nemen. Dan weet een potentiële kiezer waar de partij voor staat.
Kijk bijvoorbeeld eens naar de site van D66. Er is een pagina met standpunten, maar eer je die helemaal doorgeworsteld hebt, zijn de verkiezingen al geweest. Dat geldt ook voor de meeste partijprogramma’s. Een partijprogramma van meer dan 4 pagina’s, leest niemand meer, zeker niet met die dure, moeilijke en vaak irritante woorden. Die programma’s zijn alleen maar voor de afgestudeerden van de universiteit. Helaas, daar hoor ik niet bij en ik ben dus ook gestopt om partijprogramma’s te lezen en uitgebreide sites van politieke partijen.
Hiermee rekening houdend, kan men ook die inwoners bereiken, die anders nooit zouden gaan stemmen. Gewoon een flyer op A4 / A5 formaat met duidelijke, eenvoudige kreten.
Een volgend punt, wat me de laatste tijd heeft beziggehouden, is het rode potlood om te gaan stemmen. Waarom gebruiken we een rood potlood? De Kiesraad geeft op haar site aan dat sinds 2009 met een rood potlood en papier wordt gestemd. Ik vind het vreselijk, dat rode potlood, voor mij mag het een groen potlood worden. Is iemand van de ‘klimaat’ partijen die dit voorstel wil overnemen?
De Kiesraad geeft tevens aan dat voor 2009 men ruim 30 jaar (1970 – 2007) met een stemmachine heeft gewerkt. Volgens de geschiedschrijving mochten alle meerderjarige Nederlanders vanaf 1919 hun stem uitbrengen. Overigens was het in eerste instantie met een zwart potlood, vanaf 1922 werd een rood potlood. Dit kwam door een grondwetswijziging, waardoor het aantal kandidaten toenam op de lijst. Op een lijst met zwarte letters, was het niet makkelijk om te zien waar de kiezer een hokje zwart had gemaakt. Vandaar rood.
Overigens is het een oud rammelend systeem – wat tevens bepaalde groepen niet trekt – wat aan vernieuwing toe is. Misschien is het handig, tevens om de mogelijkheid te onderzoeken om meer kiezers te trekken, om digitaal stemmen in te voeren. Zo krijgt men wel een stempas met nummer, maar men kan via het mobiel stemmen. Hierbij logt men in via DigiD en het nummer van de stempas. Na deze gegevens ingevuld te hebben, moet men de postcode invullen, waarna men een lijst van alle partijen die meedoen, krijgt. Partij aanklikken, waarna men alle kandidaten van die lijst op het scherm krijgt. Peace of cake. Hierbij zouden 2 mogelijkheden onderzocht moeten worden: inloggen op de server van de gemeente of op de server van de overheid.
‘Kleinigheidjes’
Op de lijst van kieskring 7 (Arnhem) doen dus 24 partijen mee. De eerste lijst (VVD) en de tweede lijst (D66) hebben beide 80 kandidaten opgevoerd. Dit is arrogant te noemen, daar niemand ooit 80 kandidaten in de Tweede Kamer kan krijgen, zeker met dit aantal lijsten. Om aan een meerderheid te komen in de Tweede Kamer heeft men de helft van het aantal zetels (150) + 1 nodig, dus 76 zetels. Eén partij met 80 gekozen kandidaten heeft de meerderheid en hoeft geen andere partij uit te nodigen: politieke dictatuur. Maar met deze 2 partijen die beide ongeveer 40 gekozen kamerleden zouden krijgen, is het ongeveer hetzelfde. Zoveel verschil is er niet.
De andere lijsten hebben allemaal zo’n 50 kandidaten, wat m.i. het maximum zou moeten zijn. Van de partijen die al in de Kamer zitten, heb ik gekeken naar de ‘meer bekende’ namen. Dit betekent voor mij die Kamerleden die ik in een of ander debat ben tegengekomen en m.i. zouden die gewoon weer terug willen komen. Dat zou dus een scheidingslijn kunnen zijn, want zoveel zetels zou een partij minimaal willen hebben. Dat is bij VVD 19, D66 13, GroenLinks / PvdA 14, PVV 16 en CDA 10. Op de kandidatenlijst staat inderdaad GroenLinks / PvdA en niet andersom.
Op de lijst van D66 staan 7 namen aan het eind van de lijst, die hebben gezegd niet terug te komen of niet in de Tweede Kamer willen of al een tijd uit de actuele politiek zijn. De vraag is waarom deze namen erop staan? M.i. kunnen ze er gewoon eraf, wordt het formulier ook weer wat korter.
Een ander punt is dat bij alle lijsten de voornaam van alle kandidaten is aangegeven, behalve bij Forum van Democratie.
Er is ook gekeken – voor velen was de Lijst Pim Fortuyn, zeker door de lijsttrekker een belangrijk item in de politieke geschiedenis van Nederland – naar bekende namen uit de LPF-tijd. Zo kan men bij de PVV Alexander van Hattem tegenkomen. Hij is fractievoorzitter PVV Noord-Brabant, secretaris Stichting PVV Noord-Brabant, fractievoorzitter PVV Den Bosch, lid Eerste Kamer. In de tijd van de LPF was hij voorzitter van de Jonge Fortuynisten.
Op de lijst van BVNL / Groep Van Haga komt men zelfs 3 politici met een link naar de LPF tegen. Een van de drie is Iwan Dienjes, raadslid LPF Breda. Waarschijnlijk nog de enige partij met de naam LPF. In ieder geval is de site wel in de kleuren van de LPF.
Bij het stemmen kan men op de partij stemmen, dan maakt men meestal het eerste hokje rood (van de lijsttrekker). Op die manier krijgt nummer 1 het benodigde aantal stemmen, en daarna worden de overige stemmen over de volgende kandidaten verdeeld. Maar men kan ook een voorkeurstem uitbrengen. Hierbij stemt men op een persoon die men kent of vertrouwt. Dit kan zelfs inhouden dat er een uitslag uit komt, waarbij de voorkeurskandidaat meer stemmen krijgt dan de lijsttrekker. En dan ontstaat er weer een ander probleem.
Voorts kan men ook strategisch stemmen. Dit houdt in dat men bewust op een partij stemt om iets te kunnen bereiken. Bijvoorbeeld om rechts buiten de deur van vak K te houden, zou men op Frans Timmermans moeten / kunnen stemmen. Heel vaak gaat dit niet op.
Wat wel kan, en dat gaat bij mij zeker op, dat men gaat stemmen op Denk om het geluid voor Palestina sterker te maken. De reclame op de social media van Stephan van Baarle met de zin ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ is een belangrijke zin geworden in deze verkiezingsstrijd. De zin is niet verboden, maar wordt door de voorzitter van de Tweede Kamer wel afgekapt en dat is iets wat niet kan. Maar belangrijk is dat we een tegengeluid moeten geven, tegen dat ‘onvoorwaardelijk’ staan achter de bezetter zoals vak K heeft aangegeven. Wij vechten voor de vrijheid van Palestina en staan achter de Palestijnen. Daarom stemmen we op Denk.
(Bronnen: Overheid, Kiesraad, LPF Breda, Is Geschiedenis, Wikipedia, RTL Nieuws)
Henny A.J. Kreeft
Onafhankelijke Burger Journalistiek
© Khamakar News Agency / 21.11.2023
