OPINIE – Op de sociale media blijven de discussies branden – en anders steek ik de discussies weer aan – over wie het recht heeft over het Palestijns grondgebied (gezien de eerste rechten), dat de oorlog op 7 oktober 2023 is gestart en dat Hamas een terroristische organisatie is die een bloedbad zou hebben aangericht. Meestal krijgt men een gedeelte van het verhaal te horen – en daar doe ik ook mee, daar ik van de Palestijnse media uitga – en toegepast wordt, wat het beste past bij de persoon op dat moment.
Honderd jaar ellende
De site van de Rights Forum plaatste in november 2017 het artikel ‘1917-2017: een eeuw onteigening, verjaging en bezetting’ op haar site. In het artikel wordt teruggegaan naar de ‘korte brief’ die de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Arthur Balfour, had gestuurd aan de leider van de Joodse gemeenschap in Groot-Brittannië, Lord Rothschild. In de brief van 67 woorden werd ‘sympathie betuigd met het streven ‘een nationaal tehuis voor het joodse volk in Palestina te stichten’ ’. Maar dit zou alleen mogen en kunnen als de burgerlijke en religieuze rechten van niet-joodse gemeenschappen in Palestina niet zouden worden aangetast. Dat dit niet zou gebeuren is ondertussen gebleken.
De Palestijnse Beweging voor een Alternatief Revolutionair Pad, Masar Badil, meldde op 22 oktober 2025 dat de ‘verjaardag’ van de Balfour-verklaring gevierd moest worden met ‘dagen van escalatie tegen het Amerikaanse en Britse beleid’. Het bericht van Masar Badil meldde dat ‘de beruchte Balfour-verklaring, uitgegeven door de Britse regering op 2 november 1917 – een imperialistische verklaring was die de weg vrijmaakte voor het zionistische project in Palestina en leidde tot meer dan een eeuw van tragedie, ontheemding en lijden voor het Palestijnse volk’.
Deze week kwam Hamas met een verklaring over de zogenaamde 108e verjaardag van de beruchte Balfour-verklaring. Het Bureau Volkszaken van de beweging Hamas in Libanon kwam met het bericht. Volgens de verzetsbeweging heeft de Palestijnse zaak weer wereldwijde aandacht herwonnen. “De ondergang van de Balfour-verklaring en de Israëlische entiteit, die als gevolg van die belofte werd opgericht, is onvermijdelijk”, aldus Hamas zondag in een verklaring. “Het Palestijnse volk blijft lijden onder de gevolgen van die belofte, die de basis legde voor de oprichting van de terroristische zionistische entiteit op Palestijns grondgebied, de oprichting van een onafhankelijke Palestijnse staat verhinderde en de regio in een aanhoudend conflict en systematische uitroeiingsmisdaden tegen het Palestijnse volk stortte, zoals recentelijk te zien was in Gaza na de overstroming van Operatie Al-Aqsa”, benadrukte Hamas. “Operatie Al-Aqsa en de standvastigheid van het Palestijnse volk in het aangezicht van Israëlische agressie hebben een duidelijke boodschap aan de wereld gestuurd dat Palestijnen het volste recht hebben om zichzelf te bevrijden van de bezetting, een onafhankelijke staat te vestigen op hun gehele nationale grondgebied en de terugkeer van vluchtelingen naar hun huizen te bewerkstelligen”, aldus Hamas.
Tegenstrijdigheid in de afspraken
Zo werd en wordt nog steeds via de sociale media ‘strijd geleverd’ over wie het recht had op het Palestijnse grondgebied. Ook de site Welingelichte Kringen heeft haar steentje bijgedragen met het artikel ‘De rampen in Palestina / Israel zijn de schuld van egoïstisch Engeland’. Hierin werd zelfs aangegeven dat Engeland als toenmalige wereldmacht belang had bij het feit dat middels de zionistische beweging Joden zich konden vestigen in het gebied waar Palestijnen (vermoedelijk) al veel langer woonden dan de Joden, die door de Romeinen in de 1e eeuw waren verdreven. Volgens het artikel zochten groepen Joden een eigen land, omdat ze last hadden van het antisemitisme van de Christenen. Engeland was mandaathouder van Palestina van 1920 tot 1948 en was van mening dat het zogenaamde Joodse land in Palestina gevestigd kon worden.
In WOI zocht Engeland steun van de Joodse gemeenschappen in de wereld en er vochten 40.000 Joden voor de VK, naast dat zionistische milities meevochten met de Britten tegen het Ottomaanse Rijk. Dat hield in dat een zogenaamd Joods thuisland goed uitkwam voor de Britten en het maakte de VK niets uit wat de mensen in Palestina die er al woonden, wat ze er van vonden. Dit kwam ook doordat de Joden geld hadden en de Palestijnen niet. Men kan de Balfour-verklaring als een beloning zien voor geleverde diensten en een strategische zet van het westen.
Echter, en het is vaker voorgekomen dat afspraken niet te vertrouwen waren – gebeurt ook vandaag de dag nog – en daar was ook sprake van in de periode van de Balfour-verklaring. De Britten hadden toezeggingen gedaan aan de zionistische beweging voor een eigen thuisland, terwijl de Britten in 1916 de Arabieren ‘onafhankelijkheid’ hadden belooft als ze mee zouden vechten tegen de Ottomanen en tot overmaat van ramp hadden de Britten een afspraak gemaakt met de Fransen (het geheime Sykes-Picot akkoord) om het Midden-Oosten te verdelen. Koloniaal beleid tot het uiterste doorgevoerd.
Resultaat: bloedbaden
Er zijn daarna vele bloedbaden geweest, die heel vaak gebaseerd waren op zogenaamde westerse media, maar er zijn ook berichten van de Palestijnse media. Onder meer het bloedbad Haifa (1937) waar de Irgun- en Lehi-terroristen een markt bombardeerden (18 Arabische burgers dood en 38 gewond); het bloedbad Al Quds (1937), waar de zionistische Irgun een bom liet ontploffen bij de Damascuspoort (tientallen Arabische doden); het bloedbad Haifa (1938) waarbij Irgun-terroristen 2 autobommen lieten ontploffen op een markt (21 Arabische doden en 52 gewond); het bloedbad Al Quds (1938), waar een explosie plaatsvond op de groentemarkt (10 Arabische doden en 10 gewond); het bloedbad Al Quds (1938) waarbij een Irgun-lid een handgranaat gooide naar een moskee (10 mensen dood en 30 gewond); het bloedbad Haifa (1938) waarvoor Irgun een autobom op de markt liet ontploffen (35 Arabische doden en 70 gewond); het bloedbad Haifa (1938) waarbij een handgranaat door een Irgun-lid werd gegooid op een markt (47 Arabieren gedood).
Het aantal bloedbaden gaat nog veel en veel verder en dan blijven mensen zeggen dat de oorlog is begonnen op 7 oktober 2023. Dit is niet meer houdbaar; neem bijvoorbeeld nog eens de aanval van de bezetter van Palestina op Gaza in 2014. Hierover wordt gemeld dat 75 procent van de 1088 Palestijnen die gedood werden, burgers waren. Daarentegen zijn van de 51 mensen die door de Palestijnse aanvallen gedood werden, 48 IDF militairen en dat is 94 procent.
(Bronnen: The Rights Forum, Réseau International, Welingelichte Kringen, Islamitische Nieuwsbank)
Henny AJ Kreeft
Onafhankelijke (Burger) Journalistiek
© Khamakar News Agency / 03.11.2025
