LELYSTAD – In de vorige aflevering werd aangegeven dat voordat het ziekenhuis in Lelystad open kon gaan, een grote proef werd gedaan, om te kijken of alles volgens het boekje liep en men binnenkort ook inderdaad open kon gaan. Op 10 september 1982 kon het Nederlands Dagblad ook melden dat de eerste patiënten naar het nieuwe ziekenhuis konden en daar ontvangen en behandeld konden worden.
Enorme stijging kosten gezondheidszorg
Ook in de vorige eeuw gingen de kosten omhoog in de gezondheidszorg, wat het resultaat gaf dat een aantal ziekenhuizen moesten sluiten. Maar juist in deze tijd werden in Lelystad de deuren geopend van het Zuiderzeeziekenhuis. Voor de inwoners van de stad en Dronten betekende de opening dat de patiënten niet meer afhankelijk waren van een bed in een ziekenhuis in Amsterdam, Harderwijk, Zwolle, Emmeloord of Kampen. Het ziekenhuis was ondertussen geopend, maar zou pas een jaar later officieel geopend worden, wat samenhing met de bouw van de psychiatrische afdeling en de aanleg van de tuin.
De aanzet voor de voorbereiding van het ziekenhuis was reeds in 1968 gestart, waarna onder meer een voorbereidingscommissie werd ingesteld en een programma van eisen werd vastgelegd. Nadat de eerste paal was geslagen op 3 oktober 1979 door staatssecretaris Els Veder-Smit (Volksgezondheid en Milieuhygiëne), kon de start van de bouw beginnen. Dit hield tevens in dat de taak van de voorbereidingscommissie er op zat, waardoor de gemeenteraad van Lelystad op 28 maart 1980 een bestuur voor het ziekenhuis benoemde, dat namens het college en de raad de leiding kreeg over het Zuiderzeeziekenhuis.
Uitgangspunten
Belangrijk bij de bouw waren 3 uitgangspunten en dat waren dat 1. de inwoners van Flevoland invloed konden uitoefenen op alles in en rond het ziekenhuis; 2. alle specialisten in loondienst zouden komen; 3. de verpleging plaats vond in teamverband. Hierdoor was onder meer het resultaat dat de besturen van de gemeenten Lelystad en Dronten in het bestuur van het ziekenhuis een zetel hadden.
Het derde punt van de uitgangspunten heeft opgeleverd dat de patiënt steeds dezelfde verpleegkundige aan zijn of haar bed zag. Daarbij had het Zuiderzeeziekenhuis een overeenkomst afgesloten met de Centrale Opleiding voor Verpleegkundige Beroepen ‘Hoogstede’ in Ermelo voor de opleiding tot A-verpleegkundigen.
Ook was vastgelegd dat het ziekenhuis de eerstelijns gezondheidszorg – zoals huisartsen en verloskundigen – zou ondersteunen, waarvoor faciliteiten in het ziekenhuis aanwezig zouden zijn, onder meer het laboratorium, functie- en röntgenonderzoek en verloskunde.
Het ‘terrein’ van het ziekenhuis was bijna 6 hectare groot, met parkeerruimten voor zo’n 350 auto’s, waarvan er zeker 200 voor bezoekers ingericht werden. De planning van de kosten voor de bouw van het Zuiderzeeziekenhuis was op 100 miljoen gulden berekend. Tevens werd gemeld dat in de toenmalige nabije toekomst een samenwerking werd gezocht met het ziekenhuis in Emmeloord en het Burger-ziekenhuis in Amsterdam. Dit laatste ziekenhuis zou verhuizen naar Almere.
Het Zuiderzeeziekenhuis was opgericht als een algemeen ziekenhuis, maar de patiënten konden gebruik maken van geestelijke verzorging. Daarom zouden vanaf het najaar 1982 een of meerdere pastores aan het ziekenhuis verbonden zijn. Hiervoor zijn in die dagen gesprekken gevoerd met het Convent van Kerken en het Humanistisch Verbond om een profielschets op te stellen van de pastores.
Energiebesparing
Bij de bouw van het Zuiderzeeziekenhuis is steeds gekeken vanuit het oogpunt van energiebesparing. Zo is er gebruik gemaakt van extra isolerende beglazing, geïsoleerde gevels, daken en vloeren en verlichtingsarmaturen met een hoog rendement. Daarnaast werd de warmte uit de lucht teruggewonnen, werd energie opgewekt tijdens piekuren en werd er gebruik gemaakt van computergestuurde regelapparatuur. Dit leverde zo’n 51 procent besparing op het energieverbruik.
Daarnaast beschikte het Zuiderzeeziekenhuis over een eigen noodstroomvoorziening, die bij een stroomstoring een gedeelte van de stroomvoorziening kon overnemen. Dit was speciaal bedoeld voor de operatieafdeling en de spoedeisende hulp. Tenslotte was er ook een computergestuurde telefooncentrale met 32 netlijnen. Hierdoor was er altijd contact met de buitenwereld, zelfs vanuit de patiëntenkamer.
(Bronnen: Delpher, Nederlands Dagblad)
Henny AJ Kreeft
Onafhankelijke (Burger) Journalistiek
© Khamakar News Agency / 03.09.2025
